Karta Praw Pacjenta

Oglądasz starszą wersję wpisu pochodzącą z 2017-05-05 @ 07:04:28. Poniżej różnice pomiędzy starą wersją a pochodzącą z aktualna wersja.

Każdy pacjent powinien znać swoje prawa i umieć z nich korzystać. Aby ułatwić pacjentom zapoznanie się z przysługującymi im prawami, w 1998 roku powstała Karta Praw Pacjenta – dokument, w którym zostały zebrane zapisy dotyczące praw pacjenta z pięciu wcześniej uchwalonych ustaw: o zakładach opieki zdrowotnej z 1991 roku, o pobieraniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów z 1995 roku, o zawodzie lekarza z 1996 roku, o zawodzie pielęgniarki i położnej z 1996 roku oraz z Konstytucji RP.

Zgodnie z zapisami Karty pacjent w szczególności ma prawo do:

  • udostępnienia mu Karty Praw Pacjenta,
  • udzielania mu świadczeń zdrowotnych odpowiadających wymaganiom wiedzy medycznej w pomieszczeniach i przy zastosowaniu urządzeń odpowiadających określonym wymaganiom fachowym i sanitarnym,
  • pełnej informacji o swoim stanie zdrowia i o stosowanych przez lekarza metodach diagnostycznych i leczniczych,
  • wyboru zakładu opieki zdrowotnej,
  • udostępnienia dokumentacji medycznej jemu lub wskazanej przez niego osobie; ponadto zakład opieki zdrowotnej zobowiązany jest udostępnić dokumentację innym zakładom opieki zdrowotnej i osobom wykonującym zawód medyczny, jeżeli dokumentacja ta jest niezbędna do zapewnienia ciągłości świadczeń zdrowotnych,
  • odmowy lub wyrażenia zgody na udzielanie mu określonych świadczeń zdrowotnych,
  • intymności i poszanowania godności podczas udzielania świadczeń zdrowotnych,
  • opieki pielęgnacyjnej ze strony osoby bliskiej,
  • korzystania ze świadczeń zdrowotnych pogotowia ratunkowego w razie zagrożenia zdrowia i życia,
  • zapewnienia ochrony danych zawartych w dokumentacji medycznej i zachowania tajemnicy o stanie zdrowia,
  • umierania w spokoju i godności,
  • opieki duszpasterskiej.

Jeżeli pacjent uważa, że jego prawa są w jakiś sposób ograniczane lub łamane przez personel placówki ochrony zdrowia (lekarza, pielęgniarkę czy rejestratorkę), może złożyć skargę u bezpośredniego przełożonego tego pracownika. jeżeli ubezpieczony nadal jest niezadowolony, powinien zwrócić się o pomoc do Rzecznika Narodowego Funduszu Zdrowia.

W NFZ jest powołana osoba pełniąca funkcję Rzecznika Praw Pacjenta. Do jej obowiązków i zadań należy czuwanie nad przestrzeganiem praw pacjenta w placówkach ochrony zdrowia, a w szczególności:

  • przyjmowanie skarg pacjentów na działalność lekarzy i zakładów opieki zdrowotnej, z którymi NFZ podpisał kontrakty na wykonywanie usług medycznych,
  • podejmowanie w imieniu składającego skargę działań interwencyjnych u świadczeniodawców,
  • udzielanie odpowiedzi na pytania i skargi pacjentów,
  • wskazywanie pacjentowi trybu postępowania w przypadku naruszenia jego praw.

Z Rzecznikiem Praw Pacjenta można skontaktować się telefonicznie, osobiście bądź listownie. Kiedy wymaga tego sytuacja, rzecznicy interweniują niezwłocznie po złożeniu skargi i bardzo często ich interwencje odnoszą pozytywny skutek.

Jeśli pacjent uzna, że Rzecznik Praw Pacjenta nie wywiązał się w pełni z nałożonych na niego obowiązków, lub jeśli uważa, że NFZ ogranicza bądź łamie jego prawa jako pacjenta, może zgłosić skargę do dyrektora NFZ lub do Komisji Skarg i Wniosków Rady NFZ.

Karta praw pacjenta można znaleźć >>TUTAJ<<

Wersje wpisu:

Zmiany:

Aktualna wersja

Każdy pacjent powinien znać swoje prawa i umieć z nich korzystać. Aby ułatwić pacjentom zapoznanie się z przysługującymi im prawami, w 1998 roku powstała Karta Praw Pacjenta – dokument, w którym zostały zebrane zapisy dotyczące praw pacjenta z pięciu wcześniej uchwalonych ustaw: o zakładach opieki zdrowotnej z 1991 roku, o pobieraniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów z 1995 roku, o zawodzie lekarza z 1996 roku, o zawodzie pielęgniarki i położnej z 1996 roku oraz z Konstytucji RP.

Karta Praw Pacjenta

Podstawowe unormowania prawne wynikające z ustawy zasadniczej - Konstytucji z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483) określone w ustawach: z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej ( Dz. U. Nr 112, poz. 654  ze zmianami), z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz .U. Nr 111, poz. 535, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 113, poz. 731, z dnia 26 października 1995 r. o pobieraniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów (Dz. U. Nr 138, poz. 682), z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. Nr 91, poz. 410 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668), z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza (Dz. U. Nr 28, poz. 28 i Nr 88, poz. 554 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668). I. Prawa pacjenta wynikające z bezpośredniego stosowania przepisów Konstytucji 1. Każdy ma prawo do ochrony zdrowia - art. 68 ust. 1. 2. Każdy obywatel ma prawo do równego dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, na warunkach i w zakresie określonych w ustawie - art. 68 ust. 2. II. Prawa pacjenta w zakładzie opieki zdrowotnej, o których stanowi ustawa o zakładach opieki zdrowotnej z 1991 r. 1. Pacjent zgłaszający się do zakładu opieki zdrowotnej ma prawo do natychmiastowego udzielenia mu świadczeń zdrowotnych ze względu na zagrożenie życia lub zdrowia, niezależnie od okoliczności - art. 7. 2. Pacjent w zakładzie opieki zdrowotnej ma prawo do:   1. świadczeń zdrowotnych odpowiadających wymaganiom wiedzy medycznej, a w sytuacji ograniczonych możliwości udzielenia odpowiednich świadczeń - do korzystania z rzetelnej, opartej na kryteriach medycznych procedury ustalającej kolejność dostępu do świadczeń - art. 19 ust. 1 pkt 1, art. 20 ust. 1, pkt 1 i art. 26, 2. udzielania mu świadczeń zdrowotnych przez osoby uprawnione do ich udzielania, w pomieszczeniach i przy zastosowaniu urządzeń odpowiadających określonym wymaganiom fachowym i sanitarnym - art. 9 ust. 1 i art. 10, 3. informacji o swoim stanie zdrowia - art. 19 ust. 1 pkt 2,   4. wyrażenia zgody albo odmowy na udzielenie mu określonych świadczeń zdrowotnych, po uzyskaniu odpowiedniej informacji - art. 19 ust. 1 pkt 3, 5. intymności i poszanowania godności w czasie udzielania świadczeń zdrowotnych - art. 19 ust. 1 pkt 4, 6. udostępniania mu dokumentacji medycznej lub wskazania innej osoby, której dokumentacja ta może być udostępniana - art. 18 ust. 3 pkt 1, 7. zapewnienia ochrony danych zawartych w dokumentacji medycznej dotyczącej jego osoby - art. 18 ust. 2, 8. dostępu do informacji o prawach pacjenta - art. 19 ust. 6. a ponadto, w zakładzie opieki zdrowotnej przeznaczonym dla osób wymagających całodobowych lub całodziennych świadczeń zdrowotnych np. w szpitalu, sanatorium, zakładzie leczniczo-opiekuńczym, pacjent przyjęty do tego zakładu ma prawo do: 9. zapewnienia mu: a) środków farmaceutycznych i materiałów medycznych - art. 20 ust. 1 pkt 2 i art. 26, b) pomieszczenia i wyżywienia odpowiedniego do stanu zdrowia - art. 20 ust. 1 pkt 3 i art. 26, c) opieki duszpasterskiej - art. 19 ust. 3 pkt 3, 10. dodatkowej opieki pielęgnacyjnej sprawowanej przez osobę bliską lub inną osobę wskazaną przez siebie - art. 19 ust. 3 pkt 1, 11. kontaktu osobistego , telefonicznego lub korespondencyjnego z osobami z zewnątrz - art. 19 ust. 3 pkt 2, 12. wskazania osoby lub instytucji, którą zakład opieki zdrowotnej obowiązany jest powiadomić o pogorszeniu się stanu zdrowia pacjenta powodującego zagrożenie życia albo w razie jego śmierci - art. 20 ust. 2 i art. 26, 13. wyrażenia zgody albo odmowy na umieszczenie go w tym zakładzie opieki zdrowotnej - art. 21 ust. 1 i art. 26, 14. wypisania z zakładu opieki zdrowotnej na własne żądanie i uzyskania od lekarza informacji o możliwych następstwach zaprzestania leczenia w tym zakładzie - art. 22 ust. 1 i 3 oraz art. 26,   15. udzielenia mu niezbędnej pomocy i przewiezienia go do innego szpitala, w sytuacji gdy pomimo decyzji uprawnionego lekarza o potrzebie niezwłocznego przyjęcia do szpitala nie może być do tego szpitala przyjęty - art. 21. 3. Pacjent ma prawo do świadczeń zdrowotnych pogotowia ratunkowego w razie wypadku, urazu, porodu, nagłego zachorowania lub nagłego pogorszenia stanu zdrowia powodującego zagrożenie życia - art. 28.   III. Prawa pacjenta określone w ustawie o zawodzie lekarza z 1996 roku. Pacjent ma prawo do: 1. udzielania mu świadczeń zdrowotnych przez lekarza, zgodnie ze wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej, dostępnymi lekarzowi metodami i środkami zapobiegania, rozpoznawania leczenia chorób, zgodnie z zasadami etyki zawodowej oraz z należytą starannością - art. 4, 2. uzyskania od lekarza pomocy lekarskiej w każdym przypadku, gdy zwłoka w jej udzieleniu mogłaby spowodować niebezpieczeństwo utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia, oraz w innych przypadkach nie cierpiących zwłoki --art. 30, 3. uzyskania od lekarza przystępnej informacji o swoim stanie zdrowia, rozpoznaniu, proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycznych, leczniczych, dających się przewidzieć następstwach ich zastosowania albo zaniechania, wynikach leczenia oraz rokowaniu - art. 31 ust. 1, 4. zażądania od lekarza informacji o swoim stanie zdrowia i o rokowaniu wówczas, gdy sądzi, że lekarz ogranicza mu informację z uwagi na jego dobro - art. 31 ust. 4, 5. decydowania o osobach, którym lekarz może udzielać informacji, o których mowa w pkt 3 - art. 31 ust. 2, 6. wyrażenia żądania aby lekarz nie udzielał mu informacji, o których mowa w pkt 3 - art. 31 ust. 3, 7. nie wyrażenia zgody na przeprowadzenie przez lekarza badania lub udzielenia mu innego świadczenia zdrowotnego - art. 32 ust. 1, 8. wyrażenia zgody albo odmowy na wykonanie mu zabiegu operacyjnego albo zastosowania wobec niego metody leczenia lub diagnostyki stwarzającej podwyższone ryzyko; w celu podjęcia przez pacjenta decyzji lekarz musi udzielić mu informacji, o której mowa w pkt 3 - art. 34 ust. 1 i 2, 9. uzyskania od lekarza informacji jeżeli w trakcie wykonywania zabiegu, bądź stosowania określonej metody leczenia lub diagnostyki, w związku z wystąpieniem okoliczności stanowiących zagrożenie dla życia lub zdrowia pacjenta, lekarz dokonał zmian w ich zakresie - art. 35 ust. 2, 10. poszanowania przez lekarza jego intymności i godności osobistej - art. 36 ust. 1, 11. wyrażania zgody albo odmowy na uczestniczenie przy udzielaniu mu świadczeń zdrowotnych osób innych niż personel medyczny niezbędny ze względu na rodzaj świadczeń - art. 36 ust. 1 i 2, 12. wnioskowania do lekarza o zasięgnięcie przez niego opinii właściwego lekarza specjalisty lub zorganizowania konsylium lekarskiego - art. 37, 13. dostatecznie wcześniejszego uprzedzenia go przez lekarza o zamiarze odstąpienia od jego leczenia i wskazania mu realnych możliwości uzyskania określonego świadczenia zdrowotnego u innego lekarza lub w zakładzie opieki zdrowotnej - art. 38 ust, 2, 14. zachowania w tajemnicy informacji związanych z nim a uzyskanych przez lekarza w związku z wykonywaniem zawodu - art. 40 ust, 1, 15. uzyskania od lekarza informacji o niekorzystnych dla niego skutkach, w przypadku wyrażenia zgody na ujawnienie dotyczących go informacji, będących w posiadaniu lekarza - art. 40 ust. 2 pkt 4, 16. wyrażania zgody lub odmowy na podawanie przez lekarza do publicznej wiadomości danych umożliwiających identyfikację pacjenta - art. 40 ust. 4, a ponadto pacjent, który ma być poddany eksperymentowi medycznemu ma prawo do: 1. wyrażenia zgody lub odmowy na udział w eksperymencie medycznym po uprzednim poinformowaniu go przez lekarza o celach, sposobach i warunkach przeprowadzenia eksperymentu, spodziewanych korzyściach leczniczych lub poznawczych, ryzyku oraz o możliwościach cofnięcia zgody i odstąpienia od udziału w eksperymencie w każdym jego stadium - art. 24 ust. 1, art. 25 ust. 1 i art. 27 ust. 1, 2. poinformowania go przez lekarza o niebezpieczeństwie dla zdrowia i życia jakie może spowodować natychmiastowe przerwanie eksperymentu - art. 24 ust. 2, 3. cofnięcia zgody na eksperyment medyczny w każdym stadium eksperymentu - art. 27 ust. 1 IV. Prawa pacjenta określone w ustawie o zawodzie pielęgniarki i położnej z 1996 r. Pacjent ma prawo do: 1. udzielania mu świadczeń zdrowotnych przez pielęgniarkę, położną, posiadającą prawo wykonywania zawodu, zgodnie z aktualną wiedzą medyczną, dostępnymi jej metodami i środkami, zgodnie z zasadami etyki zawodowej oraz ze szczególną starannością - art. 18, 2. udzielenia mu pomocy przez pielęgniarkę, położną, zgodnie z posiadanymi przez nią kwalifikacjami, w każdym przypadku niebezpieczeństwa utraty przez niego życia lub poważnego uszczerbku na jego zdrowiu - art. 19, 3. uzyskania od pielęgniarki, położnej informacji o jego prawach - art. 20 ust. 1, 4. uzyskania od pielęgniarki, położnej informacji o swoim stanie zdrowia, w zakresie związanym ze sprawowaną przez pielęgniarkę, położną, opieką pielęgnacyjną - art. 20 ust. 2, 5. zachowania w tajemnicy informacji związanych z nim, a uzyskanych przez pielęgniarkę, położną w związku z wykonywaniem zawodu - art. 21 ust. 1, 6. wyrażania zgody lub odmowy na podawanie przez pielęgniarkę, położną do publicznej wiadomości danych umożliwiających identyfikację pacjenta - art. 21 ust. 4. V. Prawa pacjenta określone w ustawie o ochronie zdrowia psychicznego z 1994 r. Pacjent z zaburzeniami psychicznymi, chory psychicznie lub upośledzony umysłowo ma prawo do: 1. bezpłatnych świadczeń zdrowotnych udzielanych mu przez publiczne zakłady psychiatrycznej opieki zdrowotnej - art. 10 ust. 1, 2. bezpłatnych leków i artykułów sanitarnych oraz pomieszczenia i wyżywienia, jeżeli przebywa w szpitalu psychiatrycznym będącym publicznym zakładem opieki zdrowotnej - art. 10 ust. 2, 3. zapewnienia mu rodzaju metod postępowania leczniczego właściwych nie tylko z uwagi na cele zdrowotne, ale także ze względu na interesy oraz inne jego dobro osobiste i dążenie do jego poprawy zdrowia w sposób najmniej dla pacjenta uciążliwy - art. 12, 4. porozumiewania się bez ograniczeń z rodziną i innymi osobami, w przypadku gdy przebywa w szpitalu psychiatrycznym albo w domu pomocy społecznej - art. 13, 5. wystąpienia o okresowe przebywanie poza szpitalem bez wypisywania go z zakładu - art. 14, 6. uprzedzenia go o zamiarze zastosowania wobec niego przymusu bezpośredniego; dopuszczenie zastosowania tego środka wobec pacjenta musi wynikać z ustawy - art. 18, 7. uprzedzenia o zamiarze przeprowadzenia badania psychiatrycznego bez jego zgody oraz podania przyczyn takiej decyzji; badanie takie może być przeprowadzone, jeżeli zachowanie pacjenta wskazuje na to, że z powodu zaburzeń psychicznych może zagrażać bezpośrednio własnemu życiu albo życiu lub zdrowiu innych osób, bądź nie jest zdolny do zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych - art. 21 ust. 1 i 2, 8. wyrażenia zgody lub odmowy na przyjęcie do szpitala psychiatrycznego, z wyłączeniem sytuacji, gdy przepisy ustawy dopuszczają przyjęcie do szpitala psychiatrycznego bez zgody pacjenta - art. 22 ust. 1 i art. 23, 24 oraz 29, 9. poinformowania i wyjaśnienia mu przez lekarza przyczyny przyjęcia do szpitala psychiatrycznego w sytuacji, gdy nie wyraził na to zgody oraz uzyskania informacji o przysługujących mu w tej sytuacji prawach - art. 23 ust. 3, 10. cofnięcia uprzednio wyrażonej zgody na przyjęcie do szpitala psychiatrycznego - art. 28, 11. niezbędnych czynności leczniczych mających na celu usunięcie przyczyny przyjęcia go do szpitala bez jego zgody i zapoznania go z planowanym postępowaniem leczniczym - art. 33 ust. 1 i 2, 12. wypisania ze szpitala psychiatrycznego, jeżeli przebywa w nim bez wyrażenia przez siebie zgody, jeżeli ustały przyczyny jego przyjęcia i pobytu w szpitalu psychiatrycznym bez takiej zgody - art. 35 ust. 1, 13. pozostania w szpitalu w sytuacji, o której mowa w pkt 17, za swoją później wyrażoną zgodą, jeżeli w ocenie lekarza, jego dalszy pobyt w tym szpitalu jest celowy - art. 35 ust. 2, 14. złożenia, w dowolnej formie, wniosku o nakazania wypisania go ze szpitala psychiatrycznego - art. 36 ust. 1, 15. wystąpienia do sądu opiekuńczego o nakazanie wypisania ze szpitala psychiatrycznego, po uzyskania odmowy wypisania ze szpitala na wniosek, o którym mowa w pkt 19 - art. 36 ust. 3, 16. informacji o terminie i sposobie złożenia wniosku do sądu opiekuńczego, o którym mowa w pkt 20 - art. 36 ust. 3, 17. złożenia wniosku o ustanowienie kuratora, jeżeli przebywając w szpitalu psychiatrycznym potrzebuje pomocy do prowadzenia wszystkich swoich spraw, albo spraw określonego rodzaju - art. 44 ust. 1, oraz ma prawo do tego, aby osoby wykonujące czynności wynikające z ustawy zachowały w tajemnicy wszystko co go dotyczy, a o czym powzięły wiadomość wykonując czynności wynikające z ustawy- art. 50 ust. 1. VI. Prawa pacjenta określone w ustawie o pobieraniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów z 1995 r.: 1. Pacjent ma prawo do: 1. wyrażenia i cofnięcia w każdym czasie sprzeciwu na pobranie po jego śmierci komórek, tkanek i narządów- art. 4 i art. 5 ust. 1-4, 2. dobrowolnego wyrażenia przed lekarzem zgody na pobranie od niego za życia komórek, tkanek lub narządów w celu ich przeszczepienia określonemu biorcy, jeżeli ma pełną zdolność do czynności prawnych - art. 9 ust. 1 pkt 7, 3. ochrony danych osobowych dotyczących dawcy/biorcy przeszczepu i objęcia ich tajemnicą - art. 12 ust. 1. 2. Pacjent mający być biorcą ma prawo do umieszczenia go na liście osób oczekujących na przeszczepienie komórek, tkanek i narządów i być wybrany jako biorca w oparciu o kryteria medyczne - art. 13.

Jeżeli pacjent uważa, że jego prawa są w jakiś sposób ograniczane lub łamane przez personel placówki ochrony zdrowia (lekarza, pielęgniarkę czy rejestratorkę), może złożyć skargę u bezpośredniego przełożonego tego pracownika. jeżeli ubezpieczony nadal jest niezadowolony, powinien zwrócić się o pomoc do Rzecznika Narodowego Funduszu Zdrowia.

W NFZ jest powołana osoba pełniąca funkcję Rzecznika Praw Pacjenta. Do jej obowiązków i zadań należy czuwanie nad przestrzeganiem praw pacjenta w placówkach ochrony zdrowia, a w szczególności:

  • przyjmowanie skarg pacjentów na działalność lekarzy i zakładów opieki zdrowotnej, z którymi NFZ podpisał kontrakty na wykonywanie usług medycznych,
  • podejmowanie w imieniu składającego skargę działań interwencyjnych u świadczeniodawców,
  • udzielanie odpowiedzi na pytania i skargi pacjentów,
  • wskazywanie pacjentowi trybu postępowania w przypadku naruszenia jego praw.

Z Rzecznikiem Praw Pacjenta można skontaktować się telefonicznie, osobiście bądź listownie. Kiedy wymaga tego sytuacja, rzecznicy interweniują niezwłocznie po złożeniu skargi i bardzo często ich interwencje odnoszą pozytywny skutek.

Jeśli pacjent uzna, że Rzecznik Praw Pacjenta nie wywiązał się w pełni z nałożonych na niego obowiązków, lub jeśli uważa, że NFZ ogranicza bądź łamie jego prawa jako pacjenta, może zgłosić skargę do dyrektora NFZ lub do Komisji Skarg i Wniosków Rady NFZ.

Ustawa o prawach pacjenta Pełny tekst ustawy www.bpp.waw.pl/ustawa_o_prawach_pacjenta.html
Poprzednia wersja

Każdy pacjent powinien znać swoje prawa i umieć z nich korzystać. Aby ułatwić pacjentom zapoznanie się z przysługującymi im prawami, w 1998 roku powstała Karta Praw Pacjenta – dokument, w którym zostały zebrane zapisy dotyczące praw pacjenta z pięciu wcześniej uchwalonych ustaw: o zakładach opieki zdrowotnej z 1991 roku, o pobieraniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów z 1995 roku, o zawodzie lekarza z 1996 roku, o zawodzie pielęgniarki i położnej z 1996 roku oraz z Konstytucji RP.

Zgodnie z zapisami Karty pacjent w szczególności ma prawo do:

  • udostępnienia mu Karty Praw Pacjenta,
  • udzielania mu świadczeń zdrowotnych odpowiadających wymaganiom wiedzy medycznej w pomieszczeniach i przy zastosowaniu urządzeń odpowiadających określonym wymaganiom fachowym i sanitarnym,
  • pełnej informacji o swoim stanie zdrowia i o stosowanych przez lekarza metodach diagnostycznych i leczniczych,
  • wyboru zakładu opieki zdrowotnej,
  • udostępnienia dokumentacji medycznej jemu lub wskazanej przez niego osobie; ponadto zakład opieki zdrowotnej zobowiązany jest udostępnić dokumentację innym zakładom opieki zdrowotnej i osobom wykonującym zawód medyczny, jeżeli dokumentacja ta jest niezbędna do zapewnienia ciągłości świadczeń zdrowotnych,
  • odmowy lub wyrażenia zgody na udzielanie mu określonych świadczeń zdrowotnych,
  • intymności i poszanowania godności podczas udzielania świadczeń zdrowotnych,
  • opieki pielęgnacyjnej ze strony osoby bliskiej,
  • korzystania ze świadczeń zdrowotnych pogotowia ratunkowego w razie zagrożenia zdrowia i życia,
  • zapewnienia ochrony danych zawartych w dokumentacji medycznej i zachowania tajemnicy o stanie zdrowia,
  • umierania w spokoju i godności,
  • opieki duszpasterskiej.

Jeżeli pacjent uważa, że jego prawa są w jakiś sposób ograniczane lub łamane przez personel placówki ochrony zdrowia (lekarza, pielęgniarkę czy rejestratorkę), może złożyć skargę u bezpośredniego przełożonego tego pracownika. jeżeli ubezpieczony nadal jest niezadowolony, powinien zwrócić się o pomoc do Rzecznika Narodowego Funduszu Zdrowia.

W NFZ jest powołana osoba pełniąca funkcję Rzecznika Praw Pacjenta. Do jej obowiązków i zadań należy czuwanie nad przestrzeganiem praw pacjenta w placówkach ochrony zdrowia, a w szczególności:

  • przyjmowanie skarg pacjentów na działalność lekarzy i zakładów opieki zdrowotnej, z którymi NFZ podpisał kontrakty na wykonywanie usług medycznych,
  • podejmowanie w imieniu składającego skargę działań interwencyjnych u świadczeniodawców,
  • udzielanie odpowiedzi na pytania i skargi pacjentów,
  • wskazywanie pacjentowi trybu postępowania w przypadku naruszenia jego praw.

Z Rzecznikiem Praw Pacjenta można skontaktować się telefonicznie, osobiście bądź listownie. Kiedy wymaga tego sytuacja, rzecznicy interweniują niezwłocznie po złożeniu skargi i bardzo często ich interwencje odnoszą pozytywny skutek.

Jeśli pacjent uzna, że Rzecznik Praw Pacjenta nie wywiązał się w pełni z nałożonych na niego obowiązków, lub jeśli uważa, że NFZ ogranicza bądź łamie jego prawa jako pacjenta, może zgłosić skargę do dyrektora NFZ lub do Komisji Skarg i Wniosków Rady NFZ.

Karta praw pacjenta można znaleźć >>TUTAJ<<

2 136 odwiedzin